Aiaiai, daar had ik me toch aardig vergaloppeerd in mijn bijdrage van twee weken geleden. Naar aanleiding van een oude advertentie over een Tilburgse Pale Ale had ik een verhaal geschreven over de herkomst van India Pale Ale (IPA). Maar daar was ik flink mee de mist in gegaan!
Aldus een Tilburgse expert op het gebied van de verhalen achter de verschillende bierstijlen. Hij wees mij er fijntjes op dat het allereerst geen Indian, maar India moet zijn. Dat niet de VOC dit bier verscheepte, maar de East-India Company. En dat deden ze niet in de 17e maar in de 18e eeuw. Evenmin werd het bier bij aankomst in India aangelengd met water en de hedendaagse IPA’s hebben wel degelijk te maken met dat Engelse bier. Behalve dan dat de brouwers van nu vooral Amerikaanse (aromatische) hopsoorten gebruiken in plaats van de klassieke Europese.
Tja, hoe reageer je op zo’n mail? Nou, door contact te leggen en samen een biertje te drinken natuurlijk! En zo kreeg ik in een Tilburgse herberg-met-brouwerij, onder het genot van een heuse IPA, klip en klaar te horen hoe de vork in de steel zit.
Zo wordt in 1835 in een Engelse krant geadverteerd met India Pale Ale. Voorheen stond het bier bekend als ‘Pale Ale as prepared for India’. India was destijds een van de Britse koloniën en het bier was dan ook bestemd voor de daar gelegerde Britten. Het bier bevatte meer alcohol (wel 5 tot 6 procent) en was zwaarder gehopt dan de reguliere bieren uit die tijd. Hierdoor bleef het langer houdbaar en kon het de lange zeereis overleven.
Ik had weer een boel geleerd. Onder andere dat ik mij bij mijn onderwerp moet houden: de Tilburgse bierbrouwerijen. En die ‘Tilburgia(n) Pale Ale’, waarover ik in mijn vorig blog sprak … dat bier heeft natuurlijk nooit bestaan. Toch blijf ik die term koesteren. Als een eerbetoon aan brouwerij De Halve Maan.
Reageren: info@theovanetten.nl