Vallen met je fiets en een hersenschudding oplopen – dat is vervelend natuurlijk en je zit er niet op te wachten, maar anderzijds: zoiets kan gebeuren. Even rustig aan doen dan, maar zoiets zet je leven niet op z’n kop, toch? Wél bij Milou Pelle echter. In december 2017 viel ze met haar fiets en liep een hersenschudding op. Vier jaar later stond haar leven nog steeds op z’n kop.

Tekst: Gerard Sanberg

Foto’s: Gert-Jan Remmers/Nononsens

De Tilburgse Milou (37, moeder van twee jonge kinderen) leidde in 2017 eigenlijk een heel gewoon leven, naar eigen zeggen: “Ja, tenminste, zo voelde dat toen. Maar nu ik erop terugkijk ligt het toch anders.”

Moe, hoofdpijn, overprikkeld

“Druk was het, met een baan in het basisonderwijs en twee jonge kinderen. Maar dat voelde niet gek of zo. Het ging met mij zoals ik dat om mij heen zag. Leeftijdgenoten leefden ook zo. En zo’n hersenschudding? Ach, dacht ik, even rustig aan doen dan gaat het vanzelf over.” Dat dacht ze maar zo ging het niet. Ze knapte niet op. Ze bleef moe en had voortdurend hoofdpijn. Het werd erger. Zonlicht deed pijn. Geluid ook.

Het ongeluk gebeurde in december. In mei meldde ze zich volledig ziek. Dat wilde ze niet, maar ze kon niet anders, al zei de huisarts: “Er is van binnen niks stuk.” Iemand moet mij toch beter kunnen maken, dacht Milou. Ze ging op zoek naar therapieën, tot in Amerika toe! Echter, niets hielp écht. De bedrijfsarts had het inmiddels over definitief afkeuren. Milou: “Misschien word ik nooit meer beter, dacht ik toen. Wat stelt mijn leven dan nog voor?”

Terug naar vóór de val

Tenslotte belandde Milou bij een holistische psycholoog. “Online, want tijdens corona. Zij leerde mij dat je lichaam en geest niet moet scheiden, dat het één is. Die hersenschudding, dat was niet alles wat er aan de hand was. Ik moest terug naar vóór die val. Hoe ging het toen met mij?”

Dat ging dus over de zogenaamd normale periode. Over druk. Over stress. Over het ontbreken van balans. ”Ik moest op zoek naar mezelf via innerlijke kind-meditatie. Ja, ik ben niet zweverig, maar al het rationele was mislukt en ik moest toch iets!” Bij die zoektocht stuitte Milou op dingen van vroeger. Dat zij de neiging had te leven naar de wensen van anderen. Dat zij wilde ‘pleasen’. Dat zij weinig voor zichzelf opkwam.

De weg omhoog

Het boek ’Weg van de pijn’ van Saskia de Bruin, leerde haar los te komen van het stigma ‘hersenletsel’. Ze moest zich richten op haar eigen manier van leven, op wat goed voelde voor haarzelf. Dat was de weg omhoog! Inmiddels is Milou weer aan het werk – een grote, spannende stap. Het verhaal is makkelijk opgeschreven zo, maar het was jarenlang een moeilijke weg. Milou vertelt het in haar podcast: ’the new mi’. Op Spotify!