Ik heb twee linkerhanden. In de loop der tijd ben ik wel wat handiger geworden, maar zo klusvaardig als Buurman & Buurman ben ik bij lange na niet. Als er eens iets te klussen of te verbouwen valt, word ik steevast aangewezen als ’chef afvalverwerking’. Want slopen en rotzooi afvoeren kan ik als de beste...
De keren dat ik met mijn tot aan de nok toe volgestouwde Volkswagen Golf en inmiddels mijn oude Peugeot SW 307 naar de Milieustraat aan de Albionstraat reed, zijn niet op twee linkerhanden te tellen. Eén keer hing er ook nog eens een aanhangwagentje achteraan met daarop een metershoge stapel golfplaten. Onderweg naar de stort hielden ook de richtingaanwijzers er nog eens mee op. Mazzel dat we toen oom agent niet tegen kwamen...
Inmiddels is de tijd van grote verbouwingen wel voorbij, maar zo af en toe wil je toch nog eens van wat oude rotzooi af. Zo maakte ik onlangs nog een jonge oud ijzerboer blij met een leuk partijtje metaal in de vorm van onder meer een aluminium geraamte van een tuinpaviljoen, een loodzware elektrische haard en een heleboel buizen. De uiteindelijke opbrengst ging naar een goed doel: de spaarpot van het zoontje van de ijzerophaler.
Bleef nog over: een dak/lichtkoepel van 1.20 bij 2.20 meter. Die wilde ’ie niet. Dus zette ik ’m voor een paar tientjes op internet. Er waren al snel wat kandidaat-kopers maar die haakten uiteindelijk allemaal af omdat het ding groter was dan ze dachten.
Tot het moment dat er zich iemand meldde die het onding echt wilde hebben. Ik had voor de zekerheid nog een keer de maat doorgegeven en ja hoor: deze meneer zou ’m op komen halen. Helemaal vanuit Amsterdam! Of 40 euro akkoord was? Ja hoor: ik moet er vanaf!
De Amsterdammer stond precies op het afgesproken tijdstip voor de deur. Maar ik zag geen aanhangwagen of bestelbus. ”Kom, we lopen even naar mijn auto,” zei de Amsterdammer monter... Dat bleek echter een VW Polo. Zelfs een kleuter kon al van een afstandje zien, dat een lichtkoepel van 1.20 bij 2.20 meter daar niet in ging passen. De man deed zijn kofferbak nog eens open en zijn achterbank omlaag, maar ik had de hoop al opgegeven. Goede reis terug naar Amsterdam! Die vermaledijde koepel zou nog wel een tijdje in de tuin liggen.
Totdat Tilburger Jan zich meldde. Die snapte meteen dat ’ie niet met een klein personenautootje aan moest komen voor dit gevaarte. Opgeruimd staat netjes! Maar ik heb nog een hele hoop rotzooi die naar de stort moet. Dus als u mij binnenkort weer met mijn neus op het stuur voorbij ziet komen op de Hasseltrotonde, wel even zwaaien!
Ron van Kuijk, Hoofdredacteur Stadsnieuws Tilburg