In een vrolijk gekleurd jasje heet Bob Driessen (Tilburg, 1975) op de Heuvel zijn Kaapstadpubliek welkom. Stuk voor stuk, want ze druppelen binnen en ze krijgen allemaal een koptelefoon op met uitleg hoe te luisteren naar de lindeboom. Nou, Tilburgser dan dit wordt het niet.

Tekst: Gerard Sanberg

Fotografie: Gert-Jan Remmers/Nononsens

Het is een doorlopende voorstelling en een heel aparte ervaring: je zit midden op de Heuvel (lekker in de zon) en hoort op de achtergrond gedempt de geluiden die daarbij horen (verkeer, de ratel van de stoplichten), maar in je koptelefoon hoor je de hartslag van de lindeboom. Zo lijkt het althans. “Je moet het ondergaan”, is de boodschap die Driessen aan iedereen meegeeft: “Ga erin op. Kom tot rust.”

Bladmuziek!

Ja, dat is allemaal goed en wel, maar wat hoor je nu eigenlijk? En hoe werkt dat? Driessen: “Een boom geeft energie af. Die haalt ie uit het zonlicht. Met die energie doet hij het sap stromen. Hoe meer energie er is, hoe meer sap er stroomt. Er gebeurt dus van alles in dat levende wezen maar je merkt er niks van. Ik maak die energie hoorbaar.” Er hangt inderdaad een klein apparaatje aan een van de blaadjes, via een kabeltje verbonden met de laptop van Driessen. “Ik vang de energie op met een versterker. In mijn laptop zit een bestand met geluiden die ik vooraf gedefinieerd heb. Die hoor je dus: bladmuziek van de lindeboom.” De inkleuring komt dus van Driessen, maar de aansturing , dat doet de boom.

Muzische richting

Bob Driessen in 47 jaar, geboren en getogen Tilburger en hij kan inmiddels leven van zijn kunstwerken. “Ja, ik ben dus beroepskunstenaar. Professioneel, dat is wel iets om even bij stil te staan.” Hij zat op het Willem ll-College: “Ik deed de muzische richting daar. Ik hoorde bij de eerste lichting, dat was toendertijd heel vernieuwend, dat initiatief, dus dat was wel mooi dat ik daarin mee kon.” Daarna ging hij naar de kunstacademie en na zijn afstuderen legde hij zich toe op mediagebruik.

Interactief

Er komt nieuw publiek aan, Driessen stapt erop af. Ondertussen klinkt in de koptelefoon gestaag de hartslag van de lindeboom: kaboem, kaboem, kaboem. Driessen doet zijn uitleg aan de nieuwkomers en keert terug naar het interview: “Sinds een jaar of vijf kan ik echt leven van mijn kunst. Ik doe veel met communicatie. Interactieve kunst. En ik probeer ook maatschappelijke thema’s te verwerken, aan te kaarten. Dat mensen moeten reageren op een fenomeen. Zo gaan ze anders kijken naar hun omgeving. Ja, dat hoop ik dan.”

Leven uit sterven

Hij deed bijvoorbeeld een project voor uitvaartonderneming Dela: “Ik liet mensen na een crematie de as vermengen met bloemzaadjes. Als ze dat dan uitzaaiden, creëerden ze nieuw leven uit dat sterfgeval. Dat was wel mooi.” Welaan, dat is toch ook een mooi resultaat van deze Kaapstad-act: als u over de Heuvel loopt kunt u er voortaan de hartslag van onze lindeboom bij denken: kaboem, kaboem, kaboem….