Ik hou heel erg van festivals. Altijd al gedaan en dat zal ik denk ik tot mijn tachtigste blijven doen. Met een rollator over een terrein of een wijntje in mijn ene hand en een loopstop in mijn andere: ik zie het helemaal gebeuren.

En wat een geluk om dan in Brabant te wonen. Het lijkt namelijk wel alsof alle leuke festivals hier in de buurt zijn. Daarom verandert ons huis vaak in een hotel of B&B (ook vol liefde trouwens) in de zomer. Mijn vriendinnen uit Limburg crashen hier namelijk altijd wel en nu hebben ook collega’s uit Den Haag ons huis weten te vinden. Mijn vriend en vriendinnen zijn dan chauffeur. We zouden zo een business kunnen starten.

Mijn favoriete festival is Decibel. Oftewel in oudere-generatie-taal: takkeherrie. Drie dagen lang feest op het terrein bij de Beekse Bergen. Nou ik kan je zeggen, ik zie die dagen genoeg apen. En dan bedoel ik vooral gorilla’s. Opgepompte types die staan te springen en stampen in hun blote buik. Alsof ze hun alfa-status moeten bewijzen. Maar er zijn ook genoeg paradijsvogels voorbij gekomen. Wanneer ik me van tevoren klaarmaak, denk ik eigenlijk altijd: ‘kan ik dit wel aan’? Zodra ik één stap op het festivalterrein zet is die onzekerheid weg. Dan staat er weer een vrouw met alleen tepelkwastjes, een string en een net omheen te dansen. Alles kan en alles mag daar.

Ieder jaar ben ik verdrietig wanneer deze gestoorde dierentuin de poorten sluit. Maar gelukkig is het maar 365 dagen wachten tot de volgende editie. Maar 365 dagen tot ik me weer afvraag over deze outfit niet ‘too much’ is. Om bij binnenkomst tegen iemand aan te kijken die alleen tepelplakkers en een string aan heeft. Het net is verdwenen. Tot volgend jaar gierende gorillagekte!