”Neem een tas mee!,” riep mijn vader altijd als ik vroeger friet ging halen. ”Met een rits!”, voegde hij daar dan nog aan toe. Want: niets erger dan een koud of lauw bord friet... Hij had (en heeft) natuurlijk gelijk. En daar ging ik dan: op weg naar onze favoriete cafetaria in de Pastoor Gillesstraat in Rijen. Daar was ik op de fiets via een paar brandgangen zo. Op de terugweg pikte ik altijd al een paar frietjes uit de grote zak. Lekker man!

”Moet je geen tas meenemen?,” vroeg mijn vrouw onlangs toen ik in Tilburg naar de cafetaria ging. ”Nee hoor: dat lukt wel,” was mijn antwoord. Maar toen ik een straat verder was, zag ik al donkere wolken samenpakken boven de stad. Onze favoriete cafetaria in de Groeseindstraat was dicht, dus ik moest een stukje verder zijn.

Tot zover geen probleem, maar toen ik weer buiten kwam met mijn papieren tasje met daarin friet en snacks en ik net 20 meter gefietst had, barstte er een regenbui los die ik niet snel zal vergeten. Druppels zo groot als bitterballen daalden neer op deze eenzame fietser en veranderden het papieren tasje binnen enkele seconden in papier maché. Een tasje dus dat van inferieure kwaliteit was. Gevolg: binnen tien seconden viel het helemaal uit elkaar en moest ik een droog heenkomen zoeken om de boel nog enigszins te redden.

In mijn studententijd bestelde ik wel eens een ’frietje waterfiets’ (een friet speciaal met aan iedere zijde een frikandel speciaal) maar dit was natuurlijk niet de bedoeling. Ondertussen bleef het maar gieten en een afdakje of andere droge plek was nergens te bekennen. Mijn kleding was doorweekt, maar ik moest door met mijn reddingsactie.

Onderwijl ’Jesus Christ Superstar’ zingend, propte ik de losse verpakkingen met snacks en friet in mijn te krappe fietstas, die eerst ook nog eens niet open of dicht wilde. Een bewoonster van het huis tegenover de locatie waar dit tafereel zich afspeelde, zwaaide haar voordeur open en vroeg vol medelijden of ik een paraplu wilde lenen. ”Nee hoor. Dank u wel!,” lachte ik als een boer met een mislukte aardappeloogst: ”Ik ben nu toch al drijfnat.”

Vijf minuten later was ik thuis. Met mijn halflauwe/natte ’frietje waterfiets-next level’. Volgende keer toch maar een tas meenemen. Met rits...

Ron van Kuijk

Hoofdredacteur Stadsnieuws Tilburg