Een paar keer per week bel ik naar mijn ouders. Dan keuvelen we bijvoorbeeld over hoe het er mee is, wat wij en zij zoal gedaan hebben, het weer, het lokale en landelijke nieuws, wat er die avond op het menu staat en met ons pa over Willem II.
Meestal begin ik zo’n gesprek met de vraag ’Is er nog nieuws in de Rijen?’. Nou, dat valt meestal wel mee. Afgezien van de grootscheepse werkzaamheden aan de tunnel onder het spoor bij de Vijf Eiken doet de aangepaste en gechargeerde Herman Finkers-uitspraak ’Een stoplicht springt op rood, een stoplicht springt op groen: in Rijen is altijd wat te doen’ er voor niet-inwoners doorgaans opgeld.
Zelf ging ik op mijn 17e al op kamers in Tilburg om daar journalistiek te studeren om er vervolgens nooit meer weg te gaan of te willen. Mijn ouders hebben het inmiddels al ruim 52 jaar enorm goed naar hun zin in mijn geboortedorp, waar ik zelf nog extra binding mee houd door ook de redactie van Weekblad Gilze & Rijen op me te nemen,
Dat staat elke week weer boordevol lokaal nieuws. Onlangs stond mijn vader er ook prominent in. Het had Koning Willem-Alexander namelijk behaagd om hem te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau voor de tienduizenden uren aan vrijwilligerswerk die hij verrichtte voor onder andere voetbalvereniging EVV ’58 en het door senioren op vrijwillige basis gerunde midgetgolf/pitch&putt en jeu de boules-complex De Leemput (aanrader!) langs het spoor.
Ons pa glom van trots bij de uitreiking van zijn welverdiende lintje en wij natuurlijk ook. Nu moet u weten dat mijn ouders keurige mensen zijn. Maar heel, heel af en toe wordt er bij ons thuis ook hartelijk of enigszins besmuikt gelachen om een beetje schuine mop of dubbelzinnige woordspeling.
Zo werd de naam van het Agria-seniorenkoor waar mijn vader zich ook bestuurlijk voor inzette al snel verbasterd tot Viagra-koor. En de sjoelvereniging van mijn moeder staat in de familie bekend als ’De Gleufjes’...
Toen ik eens nietsvermoedend informeerde waar mijn vader op af was geweest, kreeg ik te horen dat hij een ’Tussen Kunst & Kitsch’-achtig evenement had bezocht. ”Hoezo? Wat heeft hij laten taxeren dan?” Het antwoord: ”Zijn antieke hanger!”.
Sinds kort is er in dezelfde lijn een nieuwe opmerking die steeds weer terugkeert als mijn moeder de telefoon opneemt: ”Hoi mam! Hoe is het in de Rijen? Goed? Mooi zo! Is Het Lid trouwens ook thuis?”
Ron van Kuijk, Hoofdredacteur Stadsnieuws Tilburg