Stel je voor dat je als vrouw op het verkeerde moment geboren wordt in het verkeerde land. Seven Winters in Teheran biedt een schokkend inzicht in deze realiteit en is van 17 tot en met 22 oktober te zien tijdens het 013 Cinecitta International Film Festival.

Door Carina van der Walt

Deze documentaire vertelt het waargebeurde levensverhaal van Rayhaneh Jabbari, die op negentienjarige leeftijd de aandacht trekt van een welvarende en gelovige arts tijdens een dansfeest. Hun ontmoeting loopt uit op een poging tot verkrachting. “Je kunt geen kant op. Geef je over aan me. Doe niet zo moeilijk. Toe dan, steek me neer.” En Rayhaneh doet dat, “met alle kracht van mijn ziel”. Hij sterft, maar wordt beschermd door de Sharia: oog om oog, tand om tand. Rayhaneh Jabbari wordt gearresteerd, gemarteld met dertig zweepslagen en beroofd van elk besef van tijd. Na zeven jaar wordt het haar uiteindelijk fataal.

Doodvonnis

Direct na de openingsscène kondigt Rayhaneh haar doodsvonnis aan. Haar rug is naar de camera gekeerd. Afgeschermd door een witte hoofddoek is haar blik gericht op een verlaten slaapzaal in de gevangenis in Teheran. Haar stem is rustig, alsof het niet over haarzelf gaat. Wat verder ontvouwt zijn interviews met de schreiende perspectieven van haar vader, moeder, jongere zus, enkele medegevangenen en haar advocaat. Beschuldigingen van een “te Europese opvoeding.” Mama heeft hun Nietzsche geleerd: “om je waarheid tot de dood te verdedigen.”

Anoniem

Seven Winters in Teheran is samengesteld uit gesmokkeld, informeel materiaal uit Teheran. Nergens wordt dit duidelijker dan tijdens de aftiteling, waar mede-regisseur, mede-filmmaker en meerdere tolken worden aangeduid als ’anoniem’.