In een vlaag van verstandsverbijstering besloot ik medio jaren ’90 samen met mijn beste vriend om iedere dag te gaan hardlopen én zwemmen. Sporten oké: maar dit was achteraf misschien toch wat overdreven. Hoe het ook zij: we waren binnen de kortste keren wel topfit.

Het hardlopen deden we in het Leypark waar we in mijn herinnering ook steeds wat steile heuveltjes bedwongen. Zwemmen deden we bij Stappegoor. En dan dus niet wat spartelen of van de glijbaan, maar het serieuze werk: baantjes trekken.

We hadden bij het trekken van die honderden baantjes echter gerekend buiten de ’Bejaarden Maffia’. Een Benidorm Basterds-achtig groepje van een stuk of 15 mannen en vrouwen op leeftijd dat niet zwom - en al helemaal geen baantjes trok - maar steevast pontificaal midden in het bad een uur lang ging staan keuvelen. Dag in, dag uit. Tot het moment dat daarover zoveel klachten binnenkwamen (niet van ons hoor) dat de badmeesters een verbod op stilstaan tijdens het baantjes trekken invoerden. Zo kon iedereen weer zonder omwegen of slalom naar de overkant...

Wij kijken bij ons thuis momenteel - met dank aan NPO Plus - naar de Nederlandse tragi-komische dramaserie Oogappels. Een aanrader trouwens, maar daarmee vertel ik volgens mij niets nieuws.

Eén van de hoofdrolspeelsters is Merel. Zij is moeder van twee dochters (oogappels) en werkzaam als officier van justitie. Om alle stress van zich af te gooien, gaat Merel regelmatig naar een meertje in de buurt. Ze trekt dan al haar kleren uit en gaat lekker zwemmen. In haar eentje en in haar blote niksie dus. En vooral: alleen, want dit is haar meertje. Tot het moment dat er een andere blote zwemmer - een man - opduikt. Dan is het bal. Want dat pikt Merel niet.

Hoe dat verder gaat, moet u zelf maar gaan kijken. Toch vraag ik me af hoe het zou uitpakken als iedereen maar in zijn blote kont in meertjes, watertjes en vijvers zou duiken. Dan zou het toch maar een drukke en blote boel worden in pakweg de Oude Warande en het WIlhelminapark.

Het schijnt echter wel bevrijdend te werken... Dus toch maar eens proberen met zijn allen, komende zondag? Laten we zeggen om 7.00 uur bij de vijver in het Wilhelminapark. Lekker vroeg, dan zijn we meteen goed wakker. Zie ik jullie dan?

Of wacht. Ik heb ineens last van een soort van koudwatervrees. Dus, nou ja: ik zie wel.

Maar laat u zich door mij vooral niet tegenhouden... Vergeet uw handdoek niet!

Ron van Kuijk, hoofdredacteur Stadsnieuws Tilburg