In tijden van onzekerheid verschijnen aan de horizon de kerstdagen vol zekerheden. Een top-5.

Nummer 5 is de kerstboomtwijfel. Elk jaar denk ik: zal ik een nepboom aanschaffen of toch weer een echte? Tot dusver ben ik nog niet gezwicht voor een kunststofgeval, omdat ik nog steeds niet overtuigd ben van wat nu slechter voor het milieu is. Er zijn talloze onderzoeken gedaan en volgens de een is een kunstboom duurzamer en volgens de ander een echte. Voorlopig hou ik het in ieder geval bij dennengeur in plaats van plasticgeur.

Nummer 4 is kerstkaartenverzuim. Vorig jaar, en het jaar daarvoor, en het jaar daarvoor, nam ik mij voor kerstkaarten te versturen. Vooralsnog heb ik geen kaart geschreven, laat staan op de bus gedaan, maar wie weet, ik heb nog even.

Op nummer 3 noteer ik kerstdinerbrakheid. Ik ben dol op eten en dol op gezelligheid en dus dol op kerstdiners. Ik moet zeggen dat er bij ons in de families nauwelijks verhitte discussies ontstaan en als ze er zijn, lopen ze – hier en daar een politiek onenigheidje daargelaten – nooit uit de hand. Ieder jaar beginnen we al op kerstavond, want dan eten we traditioneel met een grote vriendengroep. Het is dan de kunst om niet meteen al je kruit te verschieten (lees: niet te veel te drinken) om de rest van de dagen door te komen. Meestal komt het goed.

Nummer 2 is voor Mariah Carey-moeheid. Mijn zoon is dol op dat ene nummer en zet deze monsterhit het liefst al vanaf 6 december op repeat. De eerste dag vind ik het leuk, want: kersttraditie! Op dag twee begint mijn haar uit te vallen en vanaf dag drie krijg ik steeds meer jeukbultjes op mijn rug.

En op nummer 1 – drumroffel – staat – nog meer drumroffels – ’Home Alone’. Er gaat natuurlijk niets boven de beste kerstfilm allertijden. Nooit zal ik genoeg krijgen van Mukkullumukkulkun in de rol van Kevin. Wat een spanning. Wat een gezelligheid. Wat een sfeer. Kevin kreeg een paar weken geleden een eigen stertegel op de ’Walk of Fame’ in Hollywood. Volkomen terecht.