Als u bij de kassa staat en de caissière vraagt: “Hebt u een klantenkaart?”, is de kans groot dat u die vraag te danken hebt aan Onur Mete. Want kort-door-de-bocht vertaald uit een flinke stapel Engelse marketingtermen doet Onur aan klantenbinding: hoe zorg je ervoor dat je klant de volgende keer wéér bij jou winkelt? De software die dat voor je regelt, die verkoopt de Tilburger bij het bedrijf waar hij nu werkt.

Tekst: Gerard Sanberg

Fotografie: Gert-Jan Remmers/Nononsens

Ondertussen denkt een aantal lezers bij zichzelf: Onur Mete hé? Waar heb ik die naam eerder gehoord? Dat zijn dan de ijshockeyliefhebbers onder ons, want jawel: ooit speelde Onur ijshockey. Niet zomaar een beetje in zijn vrije tijd, maar professioneel: in de eredivisie. Bij Tilburg Trappers, als aanvaller. Een mooie tijd, maar: ””IJshockey is een prachtige sport maar stoppen gaf rust.”

Naar Istanbul

Onur (37 jaar, getrouwd met Yasmin, vader van Yuna, tweede kind op komst) is geboren en getogen Tilburger en denkt met genoegen terug aan zijn topsportjaren, maar: “Na een tijdje als prof snapte ik dat ik zo geen stabiel bestaan kon opbouwen. Dus ik keek om me heen met de vraag: wat dan?” Hij studeerde inmiddels aan Tilburg University: “International businessstudies deed ik en via het exchange-programma kon ik een tijdje in Istanbul studeren. Dat beviel zo goed dat ik daar ben afgestudeerd.”

Dat roept twee vragen op: waarom beviel het zo goed in Turkije en waarom kwam hij dan toch terug? “Heel leuk was dat ik in Istanbul een ijshockeyschool op kon zetten. Ja, ik noem het ijshockeyschool, maar het was een trainingsprogramma voor de jeugd bij de club waar ik zelf in het eerste speelde. Dat was mooi. Zodoende ben ik vier jaar in Turkije gebleven, eerst in Istanbul, daarna in Izmir. Die hadden me namelijk gevraagd om daar ook zo’n trainingsprogramma op te zetten.”

Na vier jaar Turkije toch terug hier. “Dáár heb ik ontdekt dat ik me thuis voel in Nederland. In Turkije zijn de tegenstellingen tussen arm en rijk zo groot, daar heb je geen idee van. Ik kon daar slecht tegen, met mijn Nederlandse inborst. Je gaat dan zoeken of je er iets aan kunt doen. Nou, dat kon eigenlijk niet dus toen heb ik de knoop doorgehakt: terug naar Nederland. Niet dat ik alles hier geweldig vind, zeker niet. De recente verrechtsing en de Palestina-politiek bijvoorbeeld: nee echt niet. Maar wel: hier voel ik me thuis en in Turkije niet.”

Topsport vormt je

Een baan zoeken ging vlotjes, want bij Tricorp Workwear (de hoofdsponsor van Tilburg Trappers), waren ze hem niet vergeten: “Ik ben er naartoe gestapt en een maand later kon ik beginnen. Mooi dat mijn sportverleden van pas kwam. Sowieso, die jaren topsport, daar heb ik veel van geleerd. Discipline en teamspirit. Omgaan met mentale druk. Verliezen incasseren. Dat vormt je.”