Jens de Boer (21) is sinds dit schooljaar student in Tilburg. Hij is een echte Zwollenaar, maar net als vele anderen wilde ook hij het huis uit. De opleiding journalistiek is waar zijn hartje warm van werd. ‘’Ik ben graag creatief bezig, hetgeen op heel veel verschillende manieren kan. Zo schrijf ik graag gedichten of poëzie om dingen beter te begrijpen en te verwerken.’’ Iets wat hij ook deed tijdens zijn Oekraïne-reizen…

Door Keetje Demouge

Nadat de oorlog uitbrak in Oekraïne hebben Jens en zijn familie in maart 2022 een jong Oekraïens gezin opgevangen. Een gezin met drie kinderen en twee ouders. ‘’Door hun komst kreeg ik het gevoel dat we iets konden doen. Een oorlog die zo groot was en waar ik mij zo machteloos in voelde.’’ Ook was het voor Jens soms heel ingewikkeld. ‘’Je deelt een beetje van de pijn die ze hebben. Het is gemakkelijk om de oorlog van je weg te duwen en er niet naar om te kijken, maar als je het verdriet voelt van overleden vrienden of familie komt het heel dichtbij.’’

Verdiept

Jens heeft zich, sinds de komst van het jonge gezin, verdiept in de geschiedenis van Oekraïne. Hij ontwikkelde een grote interesse in het land en ging voor zijn afstudeeropdracht voor de opleiding media & communicatie die hij hiervoor volgde naar West-Oekraïne. Net een paar uur over de grens bij Hongarije, waar het redelijk veilig is. ‘’Toen ik terugkwam en Nederland weer inreed, zag ik overal de groencontainer keurig voor de deur staan. Klaar om geleegd te worden. Voor mij was dat het eerste moment dat ik dacht: ’Oh ja we zijn weer in Nederland, alles is hier tot in de puntjes geregeld’. Mensen daar sliepen buiten en zagen geen toekomst voor zich.’’ In zijn afstudeeropdracht wilde hij op dat grote verschil (en dat dat niet gezien wordt) de nadruk leggen.

Afgelopen december is Jens voor de tweede keer naar West-Oekraïne gegaan. ‘’Mensen vragen vaak naar wat ik daar precies gedaan heb. Wat ik dan meestal zeg, is dat we er gewoon voor de mensen zijn geweest, maar dat vind ik inmiddels een beetje een cliché-antwoord. We hebben met ze gesproken en naar ze geluisterd en het gevoel gegeven dat ze gezien worden.’’

Expositie

Na de tweede reis wilde Jens een expositie maken over zijn ervaring. ‘’Het gaat er voor mij om dat de mensen die de dupe zijn van de oorlog een gezicht krijgen.’’ In de expositie ‘De oorlog en haar speelpionnen’ waren in een Zwolse kerk foto’s te zien van en verhalen te lezen over de mensen waar Jens mee heeft gesproken. In het midden van de zaal staat het spel ‘Wie ben ik’ als symboliek voor het spelen met levens.