Je struikelt in deze periode over de hazen, kippen, eieren, lammetjes en alles wat maar met Pasen en het voorjaar te maken heeft. Benieuwd hoe lang dat allemaal nog mag, want de cancelcommunity zal binnenkort wel weer vinden dat zulks ook echt niet meer kan in 2024.
Met schijnbaar het grootste gemak laat men steeds vaker de oren hangen naar een blijkbaar enorm sterke lobby waar echter geen enkel democratisch besluit aan ten grondslag ligt. Zo was afgelopen week nog in het nieuws dat zeven merken van supermarkten/producenten hun recepten voor maaltijden op verpakkingen aanpassen, zodat de helft van de recepten geen vis of vlees meer bevatten. Bij de NOS las ik: ”Deze aanpassing is gemaakt op verzoek van dierenwelzijnsorganisatie Wakker Dier. Het gaat om recepten op de verpakkingen van allerlei kruidenmixen, rijstgerechten en verspakketten.”
Ik vind het allemaal nogal betuttelend. Minder vlees en vis eten is wat mij betreft prima en ook nodig, maar dit is gewoon regelrechte censuur. Nog even en we mogen eigenlijk ook geen melk meer drinken, kookboeken lezen of zelfs maar weten hoe je een ei bakt...
Terug naar Pasen: (bijna) niemand weet nog wat er dan gevierd wordt, maar het levert wel mooi een extra lang weekend met vrije dag op. Maar gezien het toekomstige hoge cancelrisico op het verstoppen en zoeken van paaseieren zou ik zeggen: doe het nu het nog kan/mag. Voor hetzelfde geld is het in 2025 verboden of ’not meer done’. Dan gaat de paashaas de al nagenoeg geheel uitgeklede Sinterklaas achterna. Ik kom met deze eieren vóór Pasen en niet erna, dus niet zeggen dat ik niet gewaarschuwd heb!
Zelf had ik er als kind en ook als ouder de grootste schik in om eieren te verven en te zoeken en vooral ook te verstoppen. Soms vonden we dan zelfs nog een beschimmeld of half vergaan (chocolade of gekookt) ei van het jaar ervoor terug.
Wat ik zo tegen Pasen ook altijd leuk vind (en dit jaar zeker op Tweede Paasdag) is om mensen een beetje voor het lapje te houden. De afgelopen weken laat ik (net als voorgaande jaren) aan sommige vrienden, collega’s, buren en familieleden tijdens een gezellig gesprekje steeds weer terloops weten dat ik naar het ziekenhuis moet. Je ziet mensen dan al meteen verschieten en al snel volgt de vraag ’Toch niet voor iets ernstigs?’. Dan volgt de uitsmijter van dit - ik geef het toe - flauwe grapje: ”Nee hoor. Geen zorgen: ik ga er alleen maar heen om mijn eieren te laten verven voor Pasen.”
Ron van Kuijk, hoofdredacteur Stadsnieuws Tilburg