De (club)trainerscarrière van Doug Mason zit erop. De sympathieke oefenmeester bracht afgelopen dinsdagavond (een paar dagen na de uitschakeling door Blue Devils Weiden in de halve finale van de play-offs in de Duitse Oberliga) zijn spelersgroep op de hoogte van zijn besluit. Mason blijft als bondscoach nog wel behouden voor het Nederlandse ijshockey.

”In augustus word ik 69 jaar. Ik wil van mijn leeftijd gaan genieten. 35 jaar ben ik trainer geweest en heb ik schitterende ervaringen meegemaakt, zowel in binnen- als buitenland. Maar nu is het genoeg geweest. Ik ga tijd voor mezelf en mijn familie nemen,” laat Mason in een eerste reactie weten.

Uit liefde voor het spelletje (en wat guldens) streek Mason eind jaren ’70 per toeval vanuit Sudbury (Ontario) neer in Kruikenstad. In vijfenveertig jaar ontwikkelde hij zich van een avontuurlijke right winger tot een coach die werkte in Europese topcompetities. Een man die nog altijd ijshockey eet, slaapt en ademt. ”Ik heb genoten van mijn laatste twee jaar in Tilburg. Maar als trainer wordt al je tijd opgeslokt door het ijshockey. Wanneer je een dagje ouder wordt, denk je soms wel: ik wil naar mijn (klein)kinderen toe of een dag dit of dat doen. Wandelen, fitness of lekker met mijn vrouw Mia op reis.”

Voorhoofd

Kijkend naar zijn indrukwekkende cv is het amper voor te stellen dat Doug nooit dacht aan coach worden. Het was Lou Vairo die hem in zijn voorlaatste seizoen als speler vroeg naar zijn plannen na zijn actieve carrière. ”Ik blijf werken als technisch tekenaar bij Philips,” antwoordde ik. ”Dat moet je niet doen,” zei hij. ”Het woord coach staat op jouw voorhoofd geschreven. Wanneer je niet als coach aan de slag gaat, zal je nooit gelukkig worden. Achteraf heeft hij wel gelijk gekregen want coach is het mooiste beroep dat er bestaat.”

Trots

In zijn tweede seizoen als eindverantwoordelijke zorgde Mason ervoor dat Trappers als tweede het reguliere seizoen in de Oberliga Nord afsloot. De strijd om plaats twee tussen Tilburg en Essen bleef spannend tot de laatste competitiedag. Uiteindelijk had men de hulp nodig van Icefighters Leipzig dat Essen met 3-5 versloeg. Voor de blauwgele brigade wachtte in de eerste ronde van de play-offs een confrontatie met Tölzer Löwen. In drie duels rekende Trappers af met de nummer zeven uit de Oberliga Süd.

In de kwartfinale was Deggendorfer Schlittschuh Club de tegenstander. Viermaal in tien dagen stapten de Tilburgers als overwinnaar van het bevroren water. Enkel in game 4 was de equipe uit Beieren te sterk. Voor het eerst sinds 2019 hoorde Trappers weer tot de vier sterkste ploegen in de Oberliga. De verschillen met Blue Devils Weiden waren gering, maar na vijf ontmoetingen met de Oberliga Süd Meister was de ijshockeyjaargang 2023-2024 ten einde: 4-1.

Een paar dagen na de uitschakeling is de ervaren coach nog altijd trots op de prestaties van zijn team in de halve finaleserie. ”De routine, klasse en ervaring gaven de doorslag. De jongens hebben vijf wedstrijden lang met hun hart gespeeld. Daarbij is het geen schande om van deze tegenstander te verliezen. Zo’n opponent hebben de jongens nog nooit gehad in een duel dat telt. We moesten perfect spelen om van Weiden te kunnen winnen. Dat hebben we in bepaalde fasen van wedstrijden zeker gedaan, maar zij waren simpelweg te goed.”

Profiel

Met het vertrek van Mason moet Trappers op zoek naar een nieuwe coach. Wie zijn opvolger wordt, kan technisch manager René de Hondt niet aangeven. ”We nemen de tijd. De meeste competities in Europa en Noord-Amerika lopen volgende maand af. We willen eerst een duidelijk profiel opstellen. Daar gaan we dan namen op plakken. Als we denken de perfecte kandidaat gevonden te hebben, dan moeten we proberen tot een akkoord te komen.”

Bron: www.trappers.nl