Koningsdag. Dan gaat bij ons de vlag niet uit, want die hebben we niet. Maar gezellig is het wel.

Ik weet nog dat mijn moeder altijd haar best deed om op Koninginnedag een compleet oranje maaltijd op tafel te zetten. Dat begon dan met Koninginnesoep, gevolgd door aardappels met worteltjes en als toetje oranje vla.

Op Oranjebitter ben ik niet zo dol, maar in mijn studententijd gingen de gouden rakkers - in navolging van het door ’Prins Pils’ gegeven voorbeeld - er altijd goed in. Zo goed zelfs dat mijn beste vriend en ik dan op enig moment iedereen die we tegenkwamen in de Tilburgse binnenstad begroetten met de kreet ’Leve de Koningin: hoera, hoera, hoera!’. De meeste mensen hadden dan zo’n goede zin dat ze vrolijk driewerf hoera terugriepen en het handje evenzoveel keer slapjes in de lucht gooiden. Ik weet niet of dat heden ten dage nog zo werkt: misschien dat ik het vandaag nog eens ga uitproberen.

Over die Koninginnesoep: dat was natuurlijk in de tijd dat Beatrix nog op de troon zat. In 1999 raakte ik als verslaggever bij Stadsnieuws nog verwikkeld in een wilde achtervolging van onze Koningin. Ze was op streekbezoek in de regio en alle journalisten moesten van de Rijksvoorlichtingsdienst in hun eigen auto achter de stoet aanrijden. Het ging die dag vooral om agrarische onderwerpen en dus stonden er veel bezoekjes aan het buitengebied op het programma. Zo kwam het dat ik met Bea - ik dacht in een boerderij in Biezenmortel - heel eventjes aan een keukentafel heb gezeten. Dat was spannend, maar de autoritjes tussendoor waren nog veel uitdagender: de snelheden liepen op het door de RVD beveiligde ’parcours’ op tot boven de 100 kilometer. Mijn oude VW Golf - een voorgloeier - kon het maar net bijbenen...

Met Bea’s opvolger - Willem-Alexander - heb ik nooit aan een keukentafel gezeten of beter nog een pilsje gedronken. Hem zag ik bij zijn bezoeken aan Tilburg enkel van op een paar meter afstand vrolijk zwaaien naar de menigte. Dat geldt evenzeer voor onze Koningin Maxima.

Ik heb altijd een beetje medelijden met deze mensen die écht in een gouden kooi leven. Je moet er maar zin in hebben. Ik ben geen monarchist maar vind het ook niet erg dat we een koningshuis hebben. En ja dat kost geld, maar je krijgt er ook een hoop voor terug. Hele grappige filmpjes van Lucky TV bijvoorbeeld en naar verluidt ook grote opdrachten voor het Nederlandse bedrijfsleven. En dat is ook wat waard.

Ik zou echter niet met ze willen ruilen. En ja: de Oranjes maken fouten, maar het blijven wel onze Oranjes die zich iedere dag weer inzetten voor Nederland. Daarom roep ik ook vandaag weer tegen iedereen die het horen wil: ’Leve de Koning. Hoera, hoera, hoera!’.

Ron van Kuijk, hoofdredacteur Stadsnieuws Tilburg