Tergend langzaam rollen de wagens over het parcours. Het vraagt veel stuurmanskunst: één verkeerde manoeuvre en je loopt strafpunten op. Of je rolt zomaar het ravijn in. Gelukkig blijft een dergelijk ongeluk zonder persoonlijke gevolgen: de bestuurder staat veilig aan de kant, waar hij de auto bestuurt.

Tekst en fotografie: Theo van Etten

Crawlen heet deze tak van sport voor radiografisch bestuurbare modelauto’s in schaal 1:8 en 1:10. Ze klimmen behoedzaam over een parcours van rotsen en bruggen, of wurmen zich een weg door de modder. Crawlen staat in schril contrast tot racen. Daarbij vliegen de auto’s met snelheden van wel 80 kilometer per uur voorbij. Snijdend door de bochten en springend over ‘jumps’ proberen de coureurs elkaar de loef af te steken.

Bij Speedway-Tilburg is de verdeling tussen crawlers en racers zo’n beetje fifty-fifty, zegt voorzitter Glen van den Broek. In de Reeshof beschikt de club over een prachtig racecircuit en een crawlerbaan. Het racecircuit is voor de snelheidsmaniakken. Als ware Max Verstappens-in-de-dop dagen de deelnemers elkaar uit wie een bocht of jump het meest efficiënt neemt. “Na een sprong kun je het beste landen op de helling naar beneden, dan houd je de vaart erin,” legt de voorzitter uit. De bestuurders staan met hun consoles in de hand op een stellage, zodat ze de baan goed kunnen overzien.

Iedereen kan het

Een oudere crawler manoeuvreert zijn Jeep behendig over een rotspartij. “Het is superleuk en heel makkelijk te leren. Hier, probeer maar.” En inderdaad, al snel weet ik de auto tegen de berg omhoog te rijden. Naar beneden blijkt lastiger: hals-over-kop tuimelt de jeep naar beneden. “Geen probleem, hij kan tegen een stootje hoor,” lacht de man. Het tekent de gemoedelijke sfeer op deze dag. Leden helpen elkaar waar mogelijk en jureren tijdens de behendigheidsproeven.

Bijzonder is dat de club grotendeels zelfvoorzienend is. Op het dak van de cateringtent liggen zonnepanelen die stroom opwekken om onder andere de accu’s te kunnen opladen en het elektronische telsysteem te laten functioneren. Leden bedenken en bouwen de banen tot in de kleinste details zelf. Glen wijst op een klein stalen bouwwerkje, dat een miniatuur blijkt te zijn van de cateringtent. “Zelfs Noël, onze vaste hamburgerbakker, heeft zijn plekje gekregen,” wijst Glen op een miniatuurmannetje met overduidelijk een kaal hoofd. “Allemaal 3D geprint,” vult hij aan. Het racecircuit beschikt over een tijdmetingsysteem van Mylaps, dat volgens Glen ook in de Formule-1 wordt gebruikt. “De wedstrijden zijn voor het plezier, maar de tijden moeten wel kloppen. Dat is zowel fijn voor ons vrijwilligers als voor onze fanatieke leden.”

Open dag

Opvallend is de mix van jong en oud. Glen: “We zien steeds vaker dat ouders hun kinderen meebrengen. Daar proberen we op in te spelen door kortere tijdsblokken voor hen in te plannen. Een hele dag met deze sport bezig zijn vinden kinderen namelijk best lang. Maar volwassenen komen regelmatig tussendoor trainen. Als lid krijg je een code en kun je altijd de baan op.” Glen zag het aantal leden de laatste jaren hard groeien: “In 2018 waren het er nog tachtig, nu zitten we al boven de driehonderd. Maar geïnteresseerden kunnen zich nog steeds aanmelden. Op 25 mei hebben we een open dag, dan is iedereen welkom.”

Meer weten over deze sport? www.speedway-tilburg.nl