In Friesland hebben ze de Sneekweek. Een feestelijk event waar het altijd meters bier regent. In Tilburg hebben we net de ’Freekweek’ achter de rug en daar vloeide het gerstennat ook rijkelijk. Ik heb het natuurlijk over het promotie- en kampioenschapsfeest van Willem II dat ruim een week duurde met als hoogtepunt de huldiging van de Tricolores op de Heuvel.

Daar - heel toepasselijk naast het standbeeld van Koning Willem II - nam aanvoerder Freek Heerkens afscheid als betaald voetballer. Met een indrukwekkende speech kreeg hij de 25.000 uitzinnige supporters eventjes stil. Een mooi en gedenkwaardig moment voor deze speler die zoveel betekende voor Willem II. Freek ging altijd voorop in de strijd voor de club en onze stad en kreeg het afscheid dat hij verdiende.

Toch zag het daar in de kampioenswedstrijd tegen Telstar lange tijd niet naar uit. De Velsenaren kwamen namelijk op een 0-2 voorsprong en Freek zag er bij die goals verre van goed uit. De 0-2 tikte hij tot overmaat van ramp zelf achter zijn eigen keeper. Het huilen stond hem toen nader dan het lachen. Maar Willem II trok de boel nog recht, won - in extremis - met 3-2 en het feest barstte los.

Het besluit van Freek om te stoppen is een wijs besluit. En we hoeven ons over hem geen zorgen te maken: Freek komt goed terecht, misschien wel in een functie binnen Willem II. Wie zal het zeggen?

Aan het begin van dit seizoen had ik mijn twijfels over Freek: daar ben ik eerlijk over. Op deze plek schreef ik toen: ”Ik begrijp het sentiment rond dit Koningskind heel goed. Freek speelt namelijk al elf seizoenen bij Willem II en is een toonbeeld van ijver. Hij gaat altijd voorop in de strijd en draagt het prachtshirt met trots. Maar nogmaals: áls ’íe speelt (!). Contactblessures, spierblessures: het rijgt zich aaneen. Domme pech of zijn het toch tekenen dat het lichamelijk verval is ingezet?”

Ik noemde hem vanwege de blessuregevoeligheid zelfs gekscherend ’Frekebeen’. Maar ik schreef toen ook: ”Ik gun Freek alles. Ik - en met mij het hele Tricolores-legioen - ben hem eeuwig dankbaar voor bijvoorbeeld zijn doelpunt in de nacompetitie tegen NAC in het seizoen 2015-2016. Zijn naam op de sokkel zou van mij per direct in goud weergegeven mogen worden.”

Vervolgens sprak ik de vurige wens uit dat Freek een goed seizoen zou draaien, met de nodige speelminuten en resulterend in een huldiging op de Heuvel met Freek als één van de stralende middelpunten. Nou dat is gelukt. En hoe!

Om met Freek en Koning Willem II te spreken: ”Tilburg: “Hier adem ik vrij en voel ik mij gelukkig!”

Ron van Kuijk, hoofdredacteur Stadsnieuws Tilburg