Ik stond afgelopen weekend weer te hossen op mijn lievelingsfestival. Op de Cityring welteverstaan. Het festival van het Levenslied is echt mijn absolute favoriet. Hier komt wat mij betreft de crème de la crème van de Tilburgse bevolking bij elkaar. En daar bedoel ik gewoon de diversiteit van Tilburgers in het algemeen mee hè. Op het festival van het Levenslied komt altijd héél Tilburg af. Dus ja, ook mensen die normaal gesproken houden van hardstyle, latin of Nederlandse hiphop, staan met hun handjes te zwaaien als Fransje Bauer het podium opkomt. Me included.

Mensen die je normaal niet op feestjes ziet, gaan hier uit hun plaat. Op het VIP-deck stonden Annette en Christine van 73 met hun dure jassen fancy uit hun glas wijn te drinken en garnalenkroketjes naar binnen te werken, terwijl op drie meter afstand een groep jonge jongens heftig springend en luid zingend bier uit plastic bekertjes naar binnen werkten terwijl ze per ongeluk al het volk om hen heen omver beukten. En er een moshpit van maakten. Die twee werelden naast elkaar: ik hou ervan.

Ik vraag me ook ieder jaar af of er tickets te koop zijn voor het VIP-deck, of dat je hier alleen kunt komen te staan wanneer je werkt voor één van de sponsoren. In dat geval overweeg ik nu een carrièreswitch als hostess bij een bepaald casino in Tilburg. Ik heb nu al vijf jaar ervaring met tussen de hossende en vapende jongeren staan, maar ik ben ook benieuwd hoe ik het festival beleef naast Christine met haar garnalenkroket, chic hossend met haar Gucci-bril en Prada-jas. En laten we eerlijk zijn: wijn drinkt ook net iets makkelijker wanneer je niet in een moshpit terecht komt en smaakt toch nét iets lekkerder uit een voorgekoeld glas dan uit een plastic bekertje.