“Je staat ervan te kijken hoeveel aanspraak je krijgt, als je bezig bent met dat mozaïek. Je komt soms nauwelijks aan je werk toe, ” vertelt Ingrid Bruers. Dat werk is het herstellen van de social sofa’s. “Laatst, bij Heyhoef, komt een man naar buiten uit de flat die erop uitkijkt en die komt me bedanken. Dat ie het bankje zo mooi vindt en dat ie blij is dat we hem repareren. Mooi toch?”

Door Gerard Sanberg

De social sofa’s zijn een succes, geen twijfel aan. In Nederland staan er zo’n 2000, maar wereldwijd nog meer. Wereldwijd! Tot in Zuid-Afrika toe, en vanuit China is er inmiddels ook eentje besteld. Voor Oekraïne zitten er drie in de pijplijn, maar: “Transport daarheen ligt nu moeilijk”. Verder vind je ze in België, Frankrijk, Engeland, Zwitserland, Irak en Spanje.

We spreken elkaar in de werkplaats van de stichting Social Sofa aan de Lovense Kanaaldijk. “We zitten hier pas”, vertelt Sami Gaminde, “Even kijken of ik de theezakjes kan vinden.” Het ziet er inderdaad brandschoon en spiksplinternieuw uit en terwijl Karin Bruers in de hal onderhandelt over een nieuw project, leggen Ingrid Bruers (nicht van Karin) en Samie (haar oudste dochter) uit: “Het project is ondergebracht in de stichting Social Sofa, dus Karin verdient er niet aan. Dat hoeft ook niet, het is haar bijdrage aan de samenleving, zegt ze.”

De eerste!

Samie is inmiddels 32 maar kan zich de eerste social sofa goed herinneren: “Ja, achttien jaar geleden was dat, bij ons achter, in Tilburg Noord. Daar heeft mama hem bedacht en gemaakt. Die in Tilburg in de openbare ruimte staan zijn eigendom van de gemeente, maar wij doen het onderhoud.” Ze zien er mooi en elegant uit, maar in feite zijn het logge bakken van gegoten beton. “Ze wegen zo’n 1600 kilo, dus je tilt ze echt niet op. Tja, ze staan overal , je moet ze niet zomaar mee kunnen nemen.”

Een sociaal project

“Het zijn niet alleen sociale sofa’s als ze er eenmaalstaan, maar het bedenken en maken is ook sociaal. Een buurtvereniging of school of bedrijf bedenkt dat ze er eentje willen. Dan komen ze bij ons en gaan we aan de slag met het ontwerp. Als dat klaar is tekenen we het op het frame en zetten er een kleurcodering in, nummers die corresponderen met de mozaïekstukjes. Voor de uitvoerders is het dan zoiets als ‘painting by numbers’, het plakken van het mozaïek.” Dat gebeurt soms ter plaatse, soms in de werkplaats. Dat geeft wel kwaliteitsverschil, vertelt Ingrid: “Ja, als het ter plekke gebeurt, dan is het soms niet helemaal perfect. Dan willen er nog weleens stukjes uitsteken en dat is vragen om problemen. Jongeren gaan eraan zitten pulken en dan raken ze dus beschadigd. Maar goed, daar zijn wij dan voor, om te repareren!”