Samary Sahabuddin: “Het was geweldig om mee te maken. Je staat helemaal op scherp, twentyfour-seven. Je moet je telefoon inleveren en dan ben je op jezelf. Je laat alles achter. De zaak die ik heb samen met mijn broer. Die broer. Ver weg allemaal. Dat was echt wel een ding. Dan ga je officieel het spel in: je staat in de game-modus.”

Door Gerard Sanberg

Dat klinkt heftig - waar heeft Samary het over? Hij deed mee aan Het Onbekende, een reality-programma van RTL4 (van de makers van Wie is de mol? en De Verraders). Met vijftien andere, zorgvuldig geselecteerde deelnemers moest hij in een woest gebied in Bulgarije aan de slag met opdrachten en uitdagingen. Er was nog een Tilburger bij: Mitch Kox. Wie de eerste uitzending op 24 oktober heeft bekeken, weet hoe het hen toen is vergaan: niet onverdeeld goed...

Een mooie ervaring, maar kort

Beide mannen praten er enthousiast over. Samary (24) met duizend woorden per minuut en Mitch (30) wat bedachtzamer. Het was duidelijk een mooie ervaring, maar voor Mitch was die wel kort: “Tja”, lacht hij wat verlegen, “Ik lag er meteen uit. Alleen aan de eerste opdracht heb ik meegedaan, in Bulgarije, maar ik kon de eerste dag al vertrekken.” Hij kon daar verder niks aan doen wat betreft opdrachten of zo. Hij werd meteen weggestemd op basis van niks. En toen waren er nog vijftien….

Mitch werkt als recruiter voor PWC, meestal vanuit huis. Waarom deed hij mee aan dit reality-programma? Niet voor het geld dat de winnaar krijgt, dat is meteen duidelijk. Hij had zich vooraf goed georiënteerd: “De uitdaging, dat sprak me aan. Zowel fysiek als mentaal. Ik zag die oproep voor kandidaten voor Het Onbekende en heb het eerste seizoen teruggekeken: wat was dat voor iets? En toen heb ik me opgegeven. Een gesprek gehad en later werd ik gebeld: het ging door!” Hij blij, maar jammer genoeg was het avontuur voor hem dus van korte duur. “Eén nachtje geslapen in Bulgarije. Niet eens met de anderen in die hangar, maar in een hotel.”

Spoiler-alert!

Hoeveel nachten was Samary in Bulgarije? “Ha”, grinnikt Samary, “Dat zetten we niet in de krant want dan weten de lezers of ik er ook al snel uit lag of niet. Spoiler-alert!” Tja, dat klopt, dus daarover zwijgen we, maar Samary is niet iemand die lang stil blijft: “Ik ben een ondernemend type, ik heb samen met mijn broer een eigen bedrijf. Burgerbrothers! Dus ik neem makkelijk de leiding. Nou, dan sta je daar in een onbekende omgeving met vijftien mensen die je niet kent. Echt hélemaal niet. In de geblindeerde bus waarmee we werden gebracht, mochten we niet met elkaar praten. Dus niemand wist hoe of wat. Dan ga je 'levellen'. Heel goede gesprekken, heel diep soms. Maar je weet: het is een spel, je gaat tegen elkaar spelen. Dus dat vraagt een switch.”

Een switch – van vertrouwen en contact naar concurreren en samenspannen. Dat krijgt de tv-kijker natuurlijk ook mee: de twee aan twee-gesprekjes waarin de deelnemers elkaars meningen aftasten en verkennen hoe de anderen liggen. Je ziet en hoort ze aarzelend en voorzichtig kleur bekennen. Wie ga jij wegstemmen dan? Ze noemen namen maar of ze het achterste van hun tong laten zien? Aan het einde van de tweede aflevering, afgelopen donderdag, lijkt het eerst heel duidelijk te liggen – maar dan gooit Het Onbekende roet in die heldere soep en gaat toch het lot beslissen. Aanstaande donderdag weten we wat het lot besliste. Duimen dus voor de overgebleven Tilburger Samary!

Als groep connected

Beide mannen prijzen de begeleiding die het programma bood. Mitch: “Ze testen je, of je het aankunt of niet. Ben je stabiel, ben je betrouwbaar? Wat zijn je antecedenten? Ook tijdens het spel was de begeleiding goed. Toen ik er zo snel uit lag kreeg ik ook een gesprek over die teleurstelling. Die viel aanvankelijk mee, maar later, toen ik de verhalen van de anderen hoorde over wat er allemaal was gebeurd, tja, toen vond ik het toch wel jammer dat ik daar niet bij was.” Later? Verhalen? Hebben ze nog contact gehad dan? Samary: “Ja! We zij als groep echt verbonden met elkaar. We zijn ook een keer bij elkaar gekomen bij mij thuis. Met broodjes van Burgerbrothers natuurlijk!” Mitch: “Lekker!”