In een bomvol Muziekpodium Paradox is Elizabet Meerbeek-Zwetsloot donderdagavond 9 januari tijdens de jubileumeditie van Milieucafé Tilburg uitgeroepen tot Natuurdichter van Brabant. Met haar gedicht 'Lichte duin, donker bos' won de inwoonster van Veldhoven de dichtwedstrijd 'Geef de natuur een stem' van de Brabantse Milieufederatie.

De jury koos het winnende gedicht uit de 35 inzendingen voor de dichtwedstrijd. Die ruime keuze maakte het de jury, bestaande uit Hagar Roijackers (gedeputeerde Natuur, Milieu en Aanpak Landelijk Gebied), Frans Kapteijns (boswachter Natuurmonumenten) en Femke Dingemans (directeur-bestuurder Brabantse Milieufederatie), niet makkelijk.

Het gedicht van Elizabet Meerbeek-Zwetsloot had volgens de jury veel kwaliteiten, zoals de beeldschone taal, een verwijzing naar de bredere historie en ook de liefde voor de Brabantse natuur kwam er duidelijk in naar voren. Een tweede plaats was er voor Wim Hoogveld uit Oisterwijk met zijn gedicht 'Brabanteik'. De jury was zeer te spreken over de kracht die uit zijn gedicht spreekt, de positieve boodschap en de mooie kadans. Omdat het gedicht maximaal 15 regels mocht bevatten, viel een aantal inzendingen af. Eén daarvan, het gedicht van Ada Braat uit Heesch, kreeg geen prijs maar wel een eervolle vermelding.

Aansporen

De Brabantse Milieufederatie schreef dit najaar de dichtwedstrijd ‘Geef de natuur een stem’ uit om het Brabanders aan te sporen woorden te geven aan de natuur en zo aandacht te vragen voor de rechten van de natuur. De prijsuitreiking tijdens Milieucafé Tilburg was drukbezocht, mede vanwege de 150e uitzending van het Milieucafé.

De drie genomineerde gedichten zijn te lezen op https://www.brabantsemilieufederatie.nl/nieuws/elizabet-meerbeek-zwetsloot-uitgeroepen-tot-natuurdichter-van-brabant/

Lichte duin, donker bos

Zand stuift op, het kind naar benee

Onderweg neemt het een dennenappel mee

Zand dat door mijn vingers glijdt

Een zandloopkever werkt met vlijt

Een klein detail, het weidse zicht

Ik voel de lucht, het voelt hier licht

Ik vervolg mijn weg in het bos en laat los wat moet gaan

Berken, zwammen en boleten

Een klein kadaver, aangevreten

Stilte… regen zacht tikkend

Gedachten verdwalen naar verhalen van weleer

Naar dagen van eindeloos genieten

Naar dagen vol van bloedvergieten

De wijze eik heeft troost te geven

Hier heb ik ontzag voor elke vorm van leven