In 2025, 2026 en 2027 bestaan de Bredaseweg en Bosscheweg precies tweehonderd jaar. Samen met het tussenliggende centrumgedeelte vormden zij ooit Den Grooten Weg der Eerste Klasse, no. 8. Stadsnieuws besteedt de komende tijd met enige (on)regelmaat aandacht aan deze jubilerende, voormalige rijksweg van Breda naar Den Bosch.

Tekst en fotografie: Theo van Etten

Daar ligt hij. Een oeroude kasseienstrook waarover – als je even je ogen sluit – zomaar een peloton wielrenners, besmeurd met lagen vette modder, kan komen aanstuiven. Parijs-Roubaix in Brabant. Hulten, om precies te zijn, net buiten de Tilburgse gemeentegrens.

In het najaar van 2024 legden wegwerkers hier een stukje rijksweg bloot. Het bleek te gaan om de oorspronkelijke bestrating van Den Grooten Weg der Eerste Klasse no. 8. Ofwel: de destijds nieuwe rijksweg van Breda, via Tilburg, naar Den Bosch.

Het gedeelte tussen Dorst en Tilburg kwam gereed in 1825, precies tweehonderd jaar geleden dus. Alsof De Weg persoonlijk naar de oppervlakte was gekomen om zijn jubileumjaar aan te aankondigen. ‘Kern ‘75’, de lokale politieke partij van Gilze en Rijen wil dit stukje van de oude rijksweg Breda-Tilburg conserveren. Inclusief een poosplaats langs het fietspad met een bankje en informatiebord. Mijn stem hebben ze. Maar ja, ik woon in Tilburg, niet uit Hulten.

’t Vliegveld

Sinds de aanleg van een gloednieuwe rotonde, bedoeld om het verkeer uit Hulten te weren, is het oogstrelend rustig hier. Daar is niet iedereen blij mee, zoals de voormalige uitbater van een pand dat ooit betere tijden moet hebben gekend. ‘t Vliegveld’ staat in strakke letters op de gevel. Links en rechts geflankeerd door vage, sierlijke letters die suggereren dat dit ooit een Grand-Café en Restaurant was. Het voormalige wegrestaurant, populair bij truckers, werd een paar jaar geleden geslachtofferd voor de verbreding van de N282. Anno 2025 oogt het pand net zo troosteloos als het weer op deze koude en mistige januaridag.

Wallers

Via den Grooten Weg werd Tilburg in de periode 1825-1827 verbonden met de rest van Europa. De route maakte onderdeel uit van een landelijk netwerk van straatwegen, dat in het begin van de negentiende eeuw tot stand kwam. Heel wat beter dan de stoffige of modderige zandwegen, waarover voerlui en andere reizigers zich voordien verplaatsten. Maar wat ooit een nieuwe weg was, een verademing voor alles wat zich op wielen voortbewoog, is vandaag een verzameling basaltkeien die ogenschijnlijk lukraak in de grond zijn gestopt. Voetgangers, paarden met karren, fietsers en automobielen, kortom: alles wat zich kon voortbewegen kwam over De Weg. Regelmatig kwamen het rijk en later de provincie met maatregelen ter verbetering. Steengruis en asfaltbrokken tonen de restanten hiervan. In vergelijking met deze strook is het Bos van Wallers een asfaltweg.

Een door de aannemer gegraven sleuf toont de dwarsdoorsnede van De Weg. Duidelijk is de opbouw zichtbaar: een laag fijn zand met daarop grover zand met kiezels. Daar weer bovenop de kènderköpkes van Belgische oorsprong. Een groot deel van De Weg schijnt nog steeds aanwezig te zijn. We zien hem alleen niet, want hij heeft zich verscholen onder het asfalt van de Bredaseweg. Daarom is dit stukje uniek en goed om te bewaren. Wat heeft De Weg ons allemaal te vertellen?

Reageren? info@theovanetten.nl