Moet de klok nou een uur vooruit of achteruit? Inmiddels weet ik dat ik eind oktober een lang weekend heb. Zo probeer ik het te onthouden. Dan moet de klok dus een uur achteruit. Mijn moeder vergat het altijd. Ook daar kon je de klok op gelijk zetten. Die belde dan zondagochtend op met de vraag waar we bleven. Ze zat al een uur te wachten met de koffie.
Maar goed, ik zou het sowieso jammer vinden als de overgang van zomertijd naar wintertijd - en andersom - verdwijnt. Ik ben best gehecht aan die twee zondagen per jaar waarop ik de hele dag tegen mijn omgeving kan zeggen: ‘Gisteren om deze tijd was het een uurtje vroeger’ (of later). Ja, het is altijd lachen als ik in de buurt ben. Ik ben zo iemand die op nieuwjaarsdag roept dat ik me het vorige jaar nog kan herinneren als de dag van gisteren.
Natuurlijk waren er weer een aantal ambtenaren die een uurtje over hadden en zich maar weer eens in het nutteloze vraagstuk verdiepten van het wel of niet toepassen van een definitieve zomer –of wintertijd. Dit is puur weer iets móeten veranderen omdat we tijd teveel hebben. Daarom is het goed dat de klok een uur vooruit is gezet. Zorg liever dat de toeslagenaffaire wordt opgelost. Of dat het publiek gewoon in de maat klapt bij Corry Konings, want daar kan ik ook slecht tegen. Amerika heeft elf tijdzones, daar hoor je niemand klagen. Daar zijn zulke grote tijdverschillen – toen in 1994 bij het WK voetbal de finale werd gespeeld – waren ze in Dallas op datzelfde moment nog met de kwartfinale bezig.
Er ging bij mij ook nogal eens wat mis bij het overschakelen van zomertijd naar wintertijd. Ik kan me nog herinneren dat ik op zondagochtend met m’n voetbaltas voor een gesloten kantine stond. En me afvroeg waar de rest van de spelersgroep bleef. Zij kwamen een uurtje later aangekakt en hebben mij daar - zoals het hoort - keihard om uitgelachen.
Maar het is ooit nóg véél schandelijker geweest. Iets wat ik nog nooit heb durven vertellen aan mijn teamgenoten, anders hadden ze nu nog steeds staan lachen. Nu, jaren later, durf ik het wel te verklappen in deze column.
Bij vergissing heb ik ooit in een drankrijk verleden de klok een uur vóóruit gezet in plaats van terug. Ik kwam eigenlijk in eenzelfde soort situatie terecht. Het enige verschil was dat het nu nog pikdonker was bij de kantine. Na een half uur wachten dacht ik dat mijn teamgenoten dan misschien al wel naar de uit-club waren vertrokken. Zonder mij. Dus ik stapte in de auto en reed naar Breda. Maar ook bij JEKA, onze tegenstander, was nog geen hond te zien.
Doordat ik de klok een uur vóóruit had gezet, was ik nu dus gewoon twéé uur te vroeg! Hoe ik daar bij mijn vrienden mee weg kwam? ‘Jullie wisten toch dat ik op eigen gelegenheid naar JEKA zou komen? Heb ik vorige week nog gezegd!’ Zo dus.