Zo’n 40 jaar geleden hadden ze liefst 2200 leden. Nu zijn dat er nog 764, om precies te zijn. Maar daarmee zijn ze opvallend genoeg toch nog steeds de op twee na grootste vereniging van Oisterwijk. Desondanks beschikken ze niet over een eigen clublokaal. Ze noemen hun hobby denksport. En één van de weinige vrouwelijke leden werd in 2021 wereldkampioen. Het zijn een paar van die opvallende zaken die je tegenkomt als je in de wereld van de sportvisserij duikt. Een gesprek met bestuurslid Ben Joosen en voorzitter Jos Schilders om dit alles eens …eh ja, uit te vissen…

Door René de Jong

We spreken elkaar op een maandagavond bij Jos thuis in (hoe toepasselijk) de Dommel. Hiervoor woonde hij trouwens in twee andere 'rivier-straatnamen' namelijk: de Mark en de Dieze…

De enthousiaste voorzitter steekt van wal: “O.H.V. de Sportvissers, oftewel de Oisterwijkse Hengel Sportvereniging, werd opgericht in 1932. We zijn zelfs koninklijk goedgekeurd tijdens het 25-jarig bestaan in 1957, ook mijn geboortejaar overigens.” Ben (66) vult aan: “ Wij beoefenen een volkssport zeg maar, dus totaal niet elitair zoals hockey of golf dat vroeger was. Iedereen kan lid worden.” Jos: “Momenteel hebben wij 764 leden. Ik denk dat wij na Trinitas en HOCO de derde club van Oisterwijk zijn”. Ben: “In de tachtiger jaren hadden wij 2200 leden. Dat kwam door al die campinggasten. Die mensen hadden een vispas van ons nodig want anders mag je hier niet vissen. Ze hadden verder niks met de club. Met het verdwijnen van de campings daalde ook ons ledental.".

Volgens officiële cijfers zijn er in ons land 700.000 sportvissers: dat betekent dat ze de gevangen vis teruggooien in het water. Ze zijn aangesloten bij ‘Sportvisserij Nederland’, de overkoepelende organisatie. Verder blijken er in 2020 1.7 miljoen Nederlanders 1 of 2 keer te hebben gevist. Het gaat dus om een zeer populaire hobby waarin heel veel geld omgaat. Gemiddeld kost een hengel ongeveer 800 tot 1500 euro dus reken maar uit.

Jos: “Onze leden zijn bijna allemaal afkomstig uit Oisterwijk: 10 procent is jeugd, 20 procent is 65-plus en de overige 70 procent is tussen de 14 en 65 jaar. Slechts 2 procent is vrouw. Hoe dat komt, weten we niet. Maar wij hadden wèl een echte wereldkampioen bij de dames namelijk Floor Verhoeven”. Ben: “Haar vader Stefan zat ooit bij ons in het bestuur. Hij is nu assistent-bondscoach. Ja, dat bestaat bij ons ook. Je ziet vaak dat het sportvissen van vader op zoon of op dochter overgebracht wordt”. Jos: “Mijn zoon was eerder lid van de club dan dat ik hem had aangegeven bij de burgerlijke stand! Echt waar! En later is dat bij mijn kleinzoon ook gebeurd.”

Wat zoeken de leden?

Ben: “Wat je zoekt als sportvisser? Vooral rust en genieten van de natuur. Je wordt gewoon rustig aan het water, je hebt geen stress. Heerlijk. Blijkbaar geldt dat voor veel mensen. Wij zijn allebei (bijna) met pensioen dus we hebben er de tijd voor. Ik denk dat ik tussen de 10 en 15 uur per week vis. Je wilt ook vissen vangen natuurlijk, hoewel je ze vervolgens weer terug gooit”. Jos: “Laten we het sociale aspect niet vergeten. Het is ook gewoon gezellig. Je kletst wat af op zo’n dag! Alleen tijdens wedstrijden mag je niet praten. Als club organiseren we voor de senioren jaarlijks 13 wedstrijden en 10 wedstrijden voor 60-plussers. Voor de jeugd willen we een karperwedstrijd gaan regelen. Wij leren trouwens ook hoe de vis goed te behandelen en hoe men zich dient te gedragen in de natuur en langs de waterkant. Vissen is meer dan alleen maar vangen.”

Clublokaal

‘O.H.V. De Sportvissers’ is actief in het Klompven en het Eikenven via de gemeente, in het Groot Kolkven via Natuurmonumenten en in het Blekven in Moergestel, samen met de hengelsportvereniging daar. De club heeft het exclusieve recht om op deze plaatsen te vissen. Met name dit aspect vormt de meerwaarde van de vereniging. Ben: “Er wordt veel gecontroleerd op zwartvissen, zoals wij dat noemen. Dat gebeurt door Boa’s van de visorganisatie en van de gemeente en door boswachters van Natuurmonumenten. Er staan hele hoge boetes op overtredingen.” Jos: “Wij faciliteren de vispas. Alleen leden van onze club mogen in die vier vennen vissen. Veel van die leden hebben niet echt een clubgevoel want het blijft een individuele bezigheid. Er is, behalve bij wedstrijden, nauwelijks onderlinge verbondenheid eerlijk gezegd. Om deze reden hebben wij zelf geen eigen clubgebouw. Dat zouden we niet eens kunnen betalen. Alleen als we zouden kunnen samenwerken met andere verenigingen zouden we ons een gezamenlijke locatie kunnen veroorloven. En dan creëer je vanzelf meer samenhang omdat je dan meer activiteiten voor je leden kunt organiseren.” Ben: “Nu komen we bijeen in ‘De Waterhoef’ voor de ‘visser van het jaar’, voor de algemene ledenvergadering en voor bestuursvergaderingen. We hebben een aparte container voor ons materiaal.”

Denksport

Jos: “Ik noem vissen een denksport. Er komt heel veel tactiek bij kijken: de keuze en de samenstelling van het visvoer, de zwaarte van de dobber, de dikte van je lijn, de diepte van het viswater etcetera. Bij wedstrijden zie je altijd dezelfde mensen bovenaan eindigen en dat is echt geen toeval.” Ben: “Als wij op pad gaan, ligt de auto vol met spullen. Wij hebben meerdere hengels maar ook een speciaal station (een stoel, red.) bijvoorbeeld, met uitschuifbare pootjes.” Nadat Jos naar zijn schuurtje is gelopen om die stoel te tonen, vervolgt hij: “Wij vissen op karper, voorn, baars, rietvoorn, bliek, brasem, zeelt. Heel divers ja. Het Kolkven is zonder meer het beste viswater van Brabant!”

De mannen zijn dik tevreden zoals het nu gaat met hun clubke. Naast de wens voor een eigen clublokaal zoals gezegd, willen ze wel ooit eigen viswater.

Tot slot: de gemiddelde leeftijd van het achtkoppige bestuur is misschien wat aan de hoge kant dus om de continuïteit van ‘O.H.V. De Sportvissers’ te waarborgen, zouden ze graag voor de toekomst meer jonge aanwas aan de haak slaan.

Waarvan akte…

[KADER]

Naam: O.H.V. De Sportvissers

Opgericht: 1932

Site: www.desportvissers.nl

Aantal leden: 764

Clublokaal: De Waterhoef