Pasen, ik had er niks mee. Ik wist niet eens wat het betekende. Ja, toen ik bij de F-jes van onze plaatselijke Veerse Boys speelde, hoorde ik het wel eens over het voetbalveld schallen wanneer mijn trainer vond dat ik de bal ‘veul erder had moete paose’. Maar dat was het dan wel.
Goede Vrijdag, ook zoiets. In mijn beleving werd die dag zo genoemd, omdat we dan altijd vrij waren van school. Later leerde ik op school wat Pasen precies was en raakte ik gefascineerd door de kruistocht. Tegenwoordig hebben we The Passion om het lijdensverhaal te herdenken. Het is een Nederlands muzikaal-Bijbels evenement dat sinds 2011 jaarlijks op Witte Donderdag wordt gehouden, telkens in een andere Nederlandse onbeduidende stad. Deze keer is het in Terneuzen. Het wordt altijd aan elkaar gepraat door een soort Anita Witzier, deze keer in de vorm van Wendy van Dijk. Gezien haar vermeende cocaïneverleden snap ik de connectie met Witte Donderdag wel.
Voor wie het nooit heeft gezien, The Passion gaat ongeveer zo: Jezus, meestal de minst bekende Nederlander van de ploeg, staat met zijn volgelingen (6 transgenders, Barry Stevens een shorttracker en Cees Geel ) ergens in Jeruzalem (Cafetaria Hans & Frietje). Jezus pakt dan een broodje gezond uit de vitrine en roept: ‘Dit is mijn lichaam en een van jullie zal me verraden’. Dan kijkt Petrus (vaak Tygo Gernandt) heel geschrokken en Judas (vaak ook Tygo Gernandt) heel boos en dan zingen ze een willekeurige selectie nummers van de 3JS, meestal met gastzanger Jack van Gelder.
Zoals iedere gelovige Christen moet ik sowieso veel aan mijn verbeelding overlaten. Een paar jaar geleden speelde Berget Lewis de rol van Maria. Toen moest ik mijn fantasie al behoorlijk bijstellen. Dit was niet bepaald het beeld wat ik had van de slanke, blonde, heilige maagd Maria.
Jezus werd zelfs een keer gespeeld door Dwight Dissels. Dat kun je vergelijken met een musical over Johan Cruijff waarin de hoofdrol is weggelegd voor Jandino Asporaat. Dat krijg je in je hoofd toch niet meer georganiseerd?
Nu ik het toch over Cruijff heb, hij werd 'de Verlosser' genoemd, deelde dezelfde initialen met Jezus Christus en overleed nota bene in de paasweek. De voetbalcultus rond Cruijff toont duidelijke raakvlakken met de godsdienstbeleving.
Waren we een katholiek land, dan was Cruijff al lang heilig verklaard. Hij geniet niet zozeer de status van halfgod, als wel van heilige. Oké, Cruijff kon geen brood en vis vermenigvuldigen, maar hij kon wel een pakje sigaretten hooghouden. Hij veranderde geen water in wijn, maar hij maakte Feyenoord kampioen. Wat mij betreft is dat een véél groter wonder.
Sinds onze voetbal-Messias naar de hemelse voetbalvelden is vertrokken is het Nederlandse voetbal afgezakt af naar een abominabel niveau. Waar we eens voorop liepen als voetbalnatie met Cruijff als grote inspirator zijn we nu een voetbaldwerg geworden. Daarom hoop ik ieder jaar met Pasen dat Johan Cruijff opstaat uit de dood.